ประวัติ วัดระฆังโฆสิตารามวรมหาวิหาร

วัดระฆังโฆสิตารามวรมหาวิหาร หรือ วัดระฆัง , วัดหลวงพ่อโต ตั้งอยู่เลขที่ 250 แขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร เป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดวรมหาวิหาร อยู่ในเขตการปกครองคณะสงฆ์มหานิกายภาค 1

เจ้าอาวาสพระธรรมธีรราชมหามุนี ( เที่ยง อคฺคธมฺโม ป.ธ.9 ) วัดแห่งนี้ เป็นวัดโบราณ สร้างในสมัยอยุธยา เดิมชื่อวัดบางว้าใหญ่ ( หรือบางหว้าใหญ่ ) ในสมัยธนบุรี  สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงสร้างพระราชวัง ใกล้วัดบางว้าใหญ่ โปรดเกล้า ให้ยกเป็นพระอารามหลวง และ เป็นที่ประทับของสมเด็จพระสังฆราช ในสมัยรัตนโกสินทร์ รัชสมัย  สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช วัดบางว้าใหญ่ อยู่ในพระอุปถัมภ์ของเจ้านายวังหลัง คือ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอเจ้าฟ้ากรมพระยาเทพสุดาวดี ( สา ) พระเชษฐภคินีของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช และ เป็นพระราชชนนี ของ กรมพระราชวังสถานพิมุข ทรงมีตำหนักที่ประทับอยู่ติดกับวัด ได่ทรงบูรณะปฏิสังขรณ์ ร่วมกับ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช และ ได้ขุดพบระฆังลูกหนึ่งซึ่งโปรดเกล้าฯ ให้นำไปไว้ที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม โดยทรงสร้างระฆังชดเชยให้วัดบางว้าใหญ่ 5 ลูก จากนั้นได้พระราชทานนามวัดใหม่ว่า “วัดระฆังโฆสิตาราม” นอกจากเป็นเพราะขุดพบระฆังที่วัดนี้ และ เพื่อฟื้นฟูแผนครั้งกรุงศรีอยุธยาที่มีวัดชื่อวัดระฆังเช่นกัน

ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯให้เปลี่ยนชื่อ “วัดราชคัณฑิยาราม” ( คัณฑิ แปลว่า ระฆัง ) แต่ไม่มีคนนิยมเรียกชื่อนี้ ยังคงเรียกว่า วัดระฆังต่อมา

วัดระฆังโฆสิตาราม มีหอพระไตรปิฎก ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมที่สวยงามมาก เคยเป็นพระตำหนักหอประทับนั่ง ของ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ขณะทรงรับราชการในสมัยธนบุรี และ โปรดเกล้าฯให้รื้อมาถวายวัด เมื่อเสด็จขึ้นครองราชสมบัติแล้ว มีพระราชประสงค์จะบูรณะปฏิสังขรณ์ ให้สวยงามเพื่อเป็นหอพระไตรปิฎก

สมเด็จพุฒาจารย์ โต พฺรหฺมรํสี

สมเด็จโต , หลวงปู่โต , สมเด็จวัดระฆัง

เกิด 17 เมษายน พ.ศ. 2331

บรรพชา พ.ศ. 2343

อุปสมบม พ.ศ. 2351

มรณภาพ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2415

พรรษา 64 อายุ 84

วัด วัดระฆังโฆสิตาราม

จังหวัด ธนบุรี

สังกัด มหานิกาย